"My Brothers and Sister, it warms my heart to find and read things such as this. When Children are finaly Taught more in dept of our people..This is great Medicine. When you concider that this was done as a combined project of 3rd graders, and then put on the net....Sorry it brings tears to a old mans eyes....Children tend to be the most unselfish. when left to explore." ~Shadow Walker~
The Indian Project was designed and written by Susan Liening and Judy Schurman for Germantown Elementary Third Grade Social Studies.
Ghost Dance Dress, Arapaho peoples, central plains states, about A.D. 1890
The Ghost Dance was the vision of a Paiute prophet, Wovoka. As a nonviolent religious movement that was spread among the Plains peoples during the 1880s, its focus was the preservation of Native American culture against the encroachment of the white man. Believers participated in ecstatic dances and communal ceremonies so that a new age of peace and prosperity would dawn for Native Americans. In 1890 the movement ended when U.S. soldiers attacked a group of worshipers at Wounded Knee, killing about 250 people.
The religious symbols on this dress include the turtle that brought soil for the world's creation, and birds, messengers to the spirit world.
Wicasa Shirt, Sans Arc Sioux, central plains states, late 19th century, deer hide, glass beads, human hair, and pigment, including mercury vermilion
Most 19th-century Native Americans living on the Plains were migratory, following their "staff of life," the buffalo. Their artwork had to be portable and often became incorporated into everyday items--even shirts.
Among the Sioux, the Wicasa ("Shirt Wearer") was a man who served as a leader exemplifying bravery, generosity, and wisdom. The back of this shirt is decorated with locks of human hair, symbolizing the leader's responsibility for his people
Child's Dress, Crow people, Montana, about 1875, wool cloth, bone, and animal hide
The maker lavishly decorated this dress with replicas of elk teeth. Because only the elk's two upper canines were used, they were rare and costly. Only a good hunter could acquire a large number. When real teeth were unavailable, the Crow skillfully carved substitutes like the ones on this dress.
Because elk teeth symbolized love and long life for the Crow, they often presented them (or replicas) as gifts when children were born.
In the book, "THE SIOUX OF THE ROSEBUD, A HISTORY OF PICTURES, Photographs by John A. Anderson” with text by Henry W. Hamilton and Jean Tyree Hamilton, this 1897 photo with the caption shown captures the process of a Sioux giveaway. The caption below this photo in the book reads in part as follows:
"A Sioux giveaway, 1897. This event was often held in memory of a member of the family who had died. This photograph was taken on the fairgrounds north of the Rosebud Agency...."
Today, this time-honored tradition continues in much the same vein as their ancestors...
Reservation life is full of struggles that are foreign to the average American citizen. For example, on the Pine Ridge Sioux Reservation, 63% of the people are living below the federal poverty line. With the unemployment rate on Sioux Reservations in South Dakota over 70%, it is extremely hard to provide just the basic needs of your own family.
One tradition of Sioux Native Americans is to hold a ceremony called a "Giveaway" to honor the one who has passed on. For one year, the surviving family members of the deceased loved one will hand-make as well as purchase household items and then hold a "Giveaway."
The quilt shown here is one such item. During the "Giveaway" this quilt and other useful items will be generously given to those who are the neediest in the tribe. Usually, they are presented to widows and orphans first and then, to the next in line who are facing the most difficult times.
In this way, the loved one is honored by helping those most in need. It is a beautiful tradition with only one drawback. A "Giveaway" just like a funeral is held almost every day on the reservation.
Give aways in Nederland
Een van de bedoelingen van een give away is dat je je rijkdom deelt met anderen,en ook kijkt naar wat een ander nodig heeft en wat jij misschien in huis hebt. Een traditionele give away wordt bijvoorbeeld gedaan als er iemand overlijdt;de spullen van de overledene worden weggegeven aan anderen. Of iemand heeft een groot geschenk gehad van Spirit,en wil zijn/haar blijdschap delen met anderen.Zo laat je gelijk aan spirit zien dat je ruimte wilt maken voor datgene wat je kreeg,en een ander kan op deze manier via spirit weer iets krijgen wat hij/zij nodig heeft.Bij het krijgen van de Chanupa(sacred pipe) bijvoorbeeld wordt er vaak een give away georganizeerd.
Bij de meeste N Am stammen kan er van alles gegeven worden in een give away;hele tipi's,potten en pannen,paarden,maar ook veren van vogels en krachtvoorwerpen.Het heeft ook te maken met vertrouwen in spirit;alles weggeven,zeker je 'prized posessions' geeft aan dat je vertrouwen hebt dat 'spirit profides'...Je krijgt heus wel wat je nodig hebt,en voorwerpen zijn maar voorwerpen.
Het kan je ook leren om te kijken naar je spullen terwijl je denkt;'wat heb ik nu echt nodig'?Waaraan ben ik gehecht en waarom?Waar zou dit of dat krachtvoorwerp beter op zijn plaats zijn?Dit kan zeker voor westerlingen nogal confronterend zijn.
Er zijn verschillende manieren om een give away te organizeren;
Je kunt iedereen uitnodigen die je kent of een bepaald groepje
Je kunt van te voren bedenken wat je aan wie geeft of een vrouw Moeder Aarde laten representeren ,die in het midden van een cirkel laten zitten,en deze vrouw deelt dan de geschenken uit zonder te weten waarom precies dit geschenk aan die persoon.
Het kan zijn dat je precies weet wat je aan wie wilt geven.Dat je weet dat iemand een drum nodig heeft,of een bepaald kruid,of die veer waaraan je zo gehecht bent. Je kunt het zowiezo aan spirit vragen,door te ratelen,een bepaald persoon in gedachten nemend ,en dan vragen wat hij of zij nodig heeft.Vaak is de uitkomst verrassend.Toen ik Beer kreeg,had ik een droom over wat ik moest geven aan degene van wie ik hem kreeg.Ik heb toen ook een give away gedaan ,een grote give away,en het was een van de mooiste dagen van mijn leven.Voor sommige mensen wist ik het meteen,voor anderen wist ik het niet.
Een van de mensen in de groep had zojuist heel veel krachtvoorwerpen gekregen via andere wegen,en ik wilde haar niet belasten met nog een krachtvoorwerp.Spirit gaf de suggestie om haar iets te geven waarin ze die voorwerpen kon bewaren...
Door het geven en ontvangen van geschenken komt er behoorlijk veel kracht vrij;een give away is oorspronkelijk een ceremonie,een ritueel,weliswaar een blij ritueel maar niet te vergelijken met een soort verjaardagsfeestje. Het is(volgens mij) niet de bedoeling dat je dingen weggeeft waar je toch weinig mee hebt;dan lijkt het meer op een 'opruiming'.Juist de dingen waarvan je moeilijk afstand neemt maken kracht vrij.
Je kunt ook voorwerpen maken;iets wat speciaal voor die persoon wordt gemaakt geeft veel kracht.Een voorwerp kopen is niet de bedoeling,dan ga je aan het eigenlijke doel voorbij.
Het geven van een sjamanistisch krachtvoorwerp kan soms een 'angel' hebben; het kan zijn dat iemand niet in staat is om de verantwoordelijkheid van zo'n voorwerp op zich te nemen.Soms worden dan ook-in respect- voorwerpen geweigerd. Wat ook soms gebeurd is dat een gekregen voorwerp weer wordt weggegeven in de volgende give away....Ik heb gezien dat sjamanistische krachtvoorwerpen toch wel hun eigen weg vinden.
__________________
nothing is the same, since the house fell on my sister...
The talking stick has been used for centuries by many American Indian tribes as a means of just and impartial hearing. The talking stick was commonly used in council circles to designate who had the right to speak. When matters of great concern came before the council, the leading elder would hold the talking stick and begin the discussion. When he finished what he had to say he would hold out the talking stick, and whoever wished to speak after him would take it. In this manner the stick was passed from one individual to another until all who wished to speak had done so. The stick was then passed back to the leading elder for safe keeping.
Some tribes used a talking feather instead of a talking stick. Other tribes might have a peace pipe, a wampum belt, a sacred shell, or some other object by which they designate the right to speak. Whatever the object, it carries respect for free speech and assures the speaker he has the freedom and power to say what is in his heart without fear of reprisal or humiliation.
Whoever holds the talking stick has within his hands the sacred power of words. Only he can speak while he holds the stick; the other council members must remain silent. The eagle feather tied to the talking stick gives him the courage and wisdom to speak truthfully and wisely. The rabbit fur on the end of the stick reminds him that his words must come from his heart and that they must be soft and warm. The blue stone will remind him that the Great Spirit hears the message of his heart as well as the words he speaks. The shell, iridescent and ever changing, reminds him that all creation changes -- the days, the seasons, the years -- and people and situations change, too. The four colors of beads -- yellow for the sunrise (east), red for the sunset (west), white for the snow (north) and green for the earth (south) -- are symbolic of the powers of the universe he has in his hands at the moment to speak what is in his heart. Attached to the stick are strands of hair from the great buffalo. He who speaks may do so with the power and strength of this great animal.
The speaker should not forget that he carries within himself a sacred spark of the Great Spirit, and therefore he is also sacred. If he feels he cannot honor the talking stick with his words, he should refrain from speaking so he will not dishonor himself. When he is again in control of his words, the stick will be returned to him.
(american resources)
__________________
nothing is the same, since the house fell on my sister...