Huisjesslakken  

In de ochtenduren zijn nu vaak parende huisjesslakken te vinden. Dat is vooral het geval als het 's-nachts geregend heeft. Huisjesslakken behoren tot de weekdieren, waartoe eveneens inktvissen, achtarmen en alle schelpdieren behoren. Kenmerken voor alle huisjesslakken is het slakkenhuis, een spiraalvormig gewonden schelp die zij op hun rug dragen

Anatomie van de slak

Het lichaam van de slak bestaat uit twee delen:de buik of voet en de ingewandzak.Aan de onderkant van de voet zit de zool.Aan de voorkant zit de kop met daaraan meestal twee paar tentakels. Pomatias elegans heeft echter maar een paar. Het bovenste paar heeft de ogen,het onderste wordt gebruikt voor navigatie,ruiken en voelen. De ogen zijn gevoelig voor veranderingen in het licht maar kunnen waarschijnlijk geen vormen zien. Evenals de schelp is de ingewandzak gewonden en is bedekt met de mantel. De schelp is meestal rechtsgewonden en bestaat uit een aantal lagen.De buitenste bestaat uit een hoornachtige laag en is dun,de binnenste is opgebouwd uit calciumcarbonaat. De long van de slak zit tussen de mantel en de ingewandzak en staat met de buiten- lucht in verbinding door middel van een kleine opening net onder de lip. Slakken en naaktslakken bewegen zich voort door kleine spieren in de voet samen te trekken.Het slijm helpt ze daarbij om over scherpe en puntige oppervlaktes te kruipen en verticale wanden te beklimmen.Ook dient het slijm ter afschrikking en als hulpmiddel bij de navigatie. In de mond van de slak bevindt zich een tong die werkt als een rasp,de radula. Boven in de mond zit een harde richel en het voedsel wordt vermalen tussen de richel en de radula. De tandjes aan de voorkant van de radula slijten erg snel,maar aan de achterkant groeit de radula steeds aan.

Voortplanting

De meeste slakken zijn tweeslachtig, maar Pomatias elegans en sommige andere soorten zijn van gescheiden geslacht. Er zijn soorten die als mannetje worden geboren en later als vrouwtje opgroeien. Slakken hebben uitgebreide paringsrituelen, bij de paring beginnen ze hun lichamen tegen elkaar te drukken en betasten elkaar met hun voelhorens. Daarna schiet elke slak een harpoenachtige kalkpijl van enkele millimeters in de voet van zijn partner Het afschieten van deze liefdespijlen prikkelt de zaadlozing. Na de paring gaan ze uit elkaar en elke slak legt enige groepjes eitjes.De eieren worden vrij snel na de paring gelegd en zien eruit als witte kraaltjes. Later worden de eieren in de grond gelegd. Na enkele weken kruipen kleine slakjes uit de eieren,ze hebben een doorschijnende schelp.Sommige soorten kunnen zeer oud worden, maar hun levensduur bedraagt gewoonlijk een of twee jaren.

Een slakkenleven

Slakken en naaktslakken leven van planten, plantenresten, wormen, insecten, fruit en alles wat in aanmerking komt als voedsel. Het voedsel gaat van de mond eerst naar een verwijding van het darmkanaal, de krop, waardoor de slak in staat is snel te eten en het voedsel in een schuilplaats op zijn gemak te verteren. Vaak kunnen ze langdurig vasten. Helaas vallen daar ook sierplanten en groenten onder.Maar over het algemeen heeft een wat minder nette tuinder minder last van slakken, dan degene die elk blaadje en onkruidje van de grond haalt. Een milieuvriendelijke bestrijding is altijd de beste manier.Leg een plank of iets anders waar slakken onder kunnen kruipen in de tuin.Haal de volgende dag de dieren weg en breng ze naar een park of plantsoen. Natuurlijk hebben slakken ook andere vijanden.Kevers,kikkers,egels en muizen eten allemaal slakken,maar de grootste vijand is toch wel de lijster.Deze vogels slaan de slakken op stenen kapot. In de winter schuilen slakken onder stenen, hout of bladeren en zegelen hun huisje af met een laag slijm.