De stad Bagan (spreek: Bagaan), vroeger werd het uitgesproken als Pagan (Pagaan), in centraal Myanmar (Birma) ligt op de linkeroever van de Irrawaddy-rivier en ongeveer 145 km ten zuidwesten van de stad Mandalay.

De plaats is de antieke hoofdstad en pelgrimscentrum, en huisvest eeuwenoude Boeddhistische religieuze gebouwen die gerestaureerd en opnieuw gedecoreeerd zijn en nog in gebruik zijn. Over een groot oppervlakte vinden we ruïnes van andere tempels en pagodas. Een aardbeving op 8 juli 1975 beschadigde meer dan de helft van de belangrijke gebouwen en verwoestte vele anderen; ze zijn niet meer te redden. De gehele Buphaya Pagoda, die negen eeuwen lang de bootslieden als baken had gediend, viel in de Irrawaddy en werd door de wateren meegespoeld. GeschiedenisBagan's belang ligt in haar verleden, eerder dan in het heden. In 849 werd de stad door Burmans gesticht op de oevers van de Ayeyarwaddy, ongeveer 500 kilometer verwijderd van de monding. Bagan zou het centrum worden van het eerste Birmese rijk waarover een rijke schat aan historische informatie bekend is. Hoewel er voor die tijd urbanisatie in de Ayeyarwaddy-vallei was geweest, is er over de vroege periode slechts weinig bekend. Voordat de Birmanen er waren, had je de volkeren van de Mon, verwant aan de Cambodjanen, en daarvoor was er het Tibetaans-Birmese volk van de Pyu die rijken hadden gesticht in de Ayeyarwaddy-vallei. Maar in de loop van de tijd werden deze verslagen door de Birmanen van Bagan.
In 1287 overrompelden de Mongolen de vallei, en daarna herkreeg het nooit meer de positie van weleer, hoewel er hier en daar nog wel een Boeddhistisch tempeltje werd gebouwd. Oud BaganOud Bagan was een ommuurde stad met de westmuur tegen de Irrawaddy aan. Het was het centrum van een netwerk aan hoger gelegen wegen van waaruit de heersers macht konden uitoefenen over een uitgestrekt vruchtbaar gebied, en van waaruit ze dominantie hadden over andere Birmese koninklijke steden zoals Pegu (Bago). Vanuit de haven van Thiripyissaya, verderop aan de rivier, werd op enige schaal handel gedreven met India, Ceylon (Sri Lanka), en andere Zuidoostaziatische regio. Binnen de muren van de oude stad van Bagan, waarbinnen een groot deel van de moderne bebouwing gevonden wordt, lagen waarschijnlijk enkel koninklijke, aristocratische, religieuze, en administratieve gebouwen. Er wordt vanuit gegaan dat het gewone volk buiten de muren woonde in lichte huisjes die veel weg gehad moeten hebben van de moderne woningen. En zo was de omwalde stad, waarvan de grachten gevuld werden door de Irrawaddy, een heilig dynastiek fort. De omloop van de wallen en grachten bedraagt ongeveer 4 km, en er is enige aanwijzing dat te eniger tijd de rivier een derde van de oude stad heeft weggespoeld. Omdat er voornamelijk met baksteen werd gebouwd, werd de decoratie ook uitgevoerd in gehouwen baksteen, en ook was er stucwerk en terracotta. Het oudst bewaard gebleven bouwwerk is waarschijnlijk het 10de eeuwse Nat Hlaung Gyaung. De schrijnen die nabij de Sarabha-poort in de oostwal staan, een wal die overigens later werd gebouwd, zijn van vroeger datum. Dit zijn de schrijnen voor beschermende nats, de traditionele geestgoden van de animistische etnische Birmanen. Boeddhisme

Tussen 500 en 950 was de Birmaanse etnische groep vanuit het noorden geïnfiltreerd in een regio die door andere volkeren werd bewoond. Deze bewoners hadden zich al bekeerd tot de Indiase religie, met name tot het Mahayana-boeddhisme van Bihar en Bengalen. In 1044 besteeg koning Anawratha [Anuruddha] de troon van het Bagan-rijk. In 1056 brengt een Mon-monnik met de naam Shin Arahan(*) hem tot het Boeddhisme [d.w.z. tot het Theravada-Boeddhisme]. Onder koning Anawratha, die regeerde tussen 1044 en 1077, overweldigen de etnische Birmanen uiteindelijk de andere volkeren uit de regio, inclusief de Mon die eerder het zuiden domineerden. Zij brachten hun koninklijke familie, hun geleerden en vaklieden naar Bagan, maakten daarvan de hoofdstad en het bestuurscentrum van een officiële, orthodoxe vorm van Hinayana, de Theravada, die ze hadden overgenomen van Ceylon (Sri Lanka). Dit vond plaats rond het jaar 1056. Dit was het beginpunt van Bagan's grootheid, die nog werd versterkt door de Mon artistieke traditie. Het enorme aantal kloosters en schrijnen [tempels] dat over een periode van 200 jaar gebouwd zou gaan worden, werd mogelijk gemaakt door een welgevulde staatskas.
[De bouw zal ongetwijfeld op dezelfde manier gestalte hebben gekregen als de bouw van het Cambodjaanse Angkor Wat.]

 

 

-- Edited by Face at 12:11, 2006-10-06

-- Edited by Face at 12:16, 2006-10-06

-- Edited by Face at 12:23, 2006-10-06